Toespraak

Beste aanwezigen,

Voor ons als buitenstaanders is de bouw maar een geheimzinnig geheel, waar we van een afstandje bewonderend naar kijken.

Ik kom hier regelmatig ’s ochtends langs als ik de kinderen naar school breng en dan zijn jullie al zeker anderhalf uur in touw, want van omwonenden heb ik begrepen dat jullie iedere dag stipt om 7.00 uur beginnen. Dan is dan voor hun meestal het teken dat ze hun bed uit moeten.

Als ik dan langskom ’s ochtends, of mijn vader ieder overig willekeurig moment van de dag, dan zijn we toch altijd onder de indruk van met hoeveel toewijding hier uit losse bouwmaterialen een prachtig huis gebouwd wordt. Voor jullie is dat je dagelijkse werk, maar voor ons is dat echt fantastisch om dat te zien.

Zoals ik al zei, de bouw is voor ons een geheimzinnige wereld met eigen gebruiken en tradities. Het vieren van het hoogste punt, pannenbier, is een van de belangrijkste momenten om even stil te staan.

Want wat gebeurt er nou als je dat niet doet? Mijn schoonzus, haar vader werkt zelf in de bouw, heeft mij sterke verhalen verteld van pleepotten die in de nok gehesen werden of bierflesjes die ingemetseld werden in een spouwmuur.

Naast al dat harde werk zouden jullie dus ook nog met een niet op de tekening staande pleepot het dak op moeten. Dat is teveel. Vandaar dus, dat we enerzijds om jullie dat gesjouw te besparen, maar met nadruk vooral om dat we heel tevreden zijn met de manier zoals het tot nu toe gegaan is, jullie willen bedanken met pannenbier of een ander drankje.