Niet helemaal de bedoeling

Eigenlijk was ik op zoek naar een programmaatje waarmee ik een tag cloud kon maken met de labels ('tags') die ik de berichten in dit blog heb meegegeven. Zo'n programma telt het aantal keren dat een bepaald label wordt gebruikt; naarmate een label vaker voorkomt, wordt het woord groter en vetter weergegeven. Het programma genereert dan een code, die je in de rechter zijbalk van je blog kunt plakken. Sitebezoekers zien een 'wolk van labels', waar ze op kunnen klikken. Klik je op een bepaald label, bijvoorbeeld 'tuin', dan krijg je automatisch een lijst met blogitems te zien waaraan dat label is toegekend: alle stukjes met label 'tuin'.



Al Googlend kwam ik uit op Wordle. Niet helemaal wat ik in gedachten had, maar toch leuk. Op deze site voer je een stuk tekst in, of een URL en Wordle genereert een tag cloud met woorden die vaak in je tekst of op je blog voorkomen. Met bovenstaand resultaat. Ook best leuk, toch? Intussen zoek ik verder naar de ideale tag cloud generator.

L'Embarras du choix

Omdat we ons huidige studentikoze interieur een beetje zat zijn, togen we op een mooie zaterdagmiddag naar De Grote Meubelwinkel Waar Ze Zulke Mooie Kasten Hebben En Die Altijd In De VTWonen Staat in Bunnik. Op het verlanglijstje stonden een kast om het serviesgoed op te bergen, een bank, iets om de TV op te zetten, een eettafel, keukenstoelen en een linnenkast. Eenmaal binnen wilden Merel en Willem graag kleuren en TV kijken in het kinderhoekje, zodat we rustig rond konden kijken.

Kast 1 was snel gevonden. Mooi middengrijs met raampjes boven en deurtjes beneden, toevallig het laatste exemplaar aanwezig, want het model zou uit de collectie worden genomen. Al passend en metend kwamen we erachter dat de linnenkast die we op het oog hadden, niet op de door ons bedachte plek kwijt kunnen, omdat Willems kamerdeur dan niet meer open gaat. Dan maar geen linnenkast.

Een tafel bleek iets lastiger: onze eetkamerstoelen hebben leuningen en kunnen daardoor niet onder een doorsnee tafel geschoven worden omdat er dan een latje in de weg zit. Gelukkig was De Grote Meubelwinkel Waar...etc. ook ruim gesorteerd qua eettafels: we vonden in de collectie 'Provence' (wederom: wie verzint in vredesnaam al die namen?) de in vergrijsd eiken uitgevoerde 'Elegance'. Een bijzonder ruim exemplaar: uitgeklapt met extra planken biedt hij plaats aan minstens tien personen èn de stoelen passen eronder!

De door ons beoogde bank 'Castle', een Chesterfield-achtig exemplaar, biedt slechts ruimte aan drie mensen. Hij wordt uitgevoerd in keurig antraciet met een krijtstreepje en heeft mahoniekleurige pootjes. Crèmekleurig TV-meubel 'Joost' werd tenslotte gevonden in de outlet. Na al dit uitzoekgeweld hadden we geen puf meer om nog langer te winkelen en na het leegschudden van onze beurs gingen we weer op huis aan. Nu maar hopen dat alles matcht met de al eerder uitgezochte gordijnen, vloer en muurverf...

‘Pittig? Mooi zo!’

Een groepje BZK’ers staat wat onwennig in een zaal bij een grote doos gevuld met buizen. Het is de bedoeling dat die straks gebruikt worden voor de XCO-workshop. Trainer Borke (met zwaar gespierde bovenarmen) legt uit hoe het werkt: ‘De XCO trainers zijn twee met speciaal grit gevulde buizen die je vasthoudt en tijdens het lopen beweegt. Doordat het grit in de buis bij elke beweging die je maakt, heen en weer beweegt, krijgen de spieren een extra belasting, waardoor je effectiever traint. Met name je armspieren profiteren ervan, maar het is ook goed voor je buik- en rugspieren.’

Na wat proefrondjes op de parkeerplaats, al zwaaiend en strekkend met de XCO’s, is het tijd voor een wandeling door de Zoetermeerse natuur. Het lopen wordt afgewisseld met oefeningen voor de bovenbenen en de buikspieren. ‘Best zwaar’, puft één van de deelneemsters. ‘Vinden jullie het pittig? Mooi zo!’ is de reactie van Borke. Tijd voor een balansoefening. Rustig op één been staan? Vergeet het maar. ‘Nee hè’, zucht iemand: ook nu moeten de XCO’s heen en weer bewogen worden, voor een slanke taille. Conclusie van de deelnemers: leuk om een keer gedaan te hebben, maar behoorlijk intensief. “Ik denk dat jullie morgen niet meer zo blij met mij zijn” grijnst Borke.

Badkamertegels

"I love it when a plan comes together" zei Hannibal van The A-Team altijd. Iets van gelijke strekking dacht ik toen ik vanmiddag de betegelde kinderbadkamer zag. Een eeuwigheid geleden, in december, zagen we bij Plieger in Leiden een voorbeeldbadkamer met witte en gekleurde tegels. Zou dat 'in het echt' ook leuk zijn? Lang gewikt en gewogen, toch maar de knoop doorgehakt. En het ziet er prachtig uit. Hopelijk wordt onze eigen badkamer ook zo mooi.

Een ander hoogtepunt: de trappen zijn ingebouwd. Nu lijkt het huis ineens een stuk 'echter'.

Hovenier Louis is in de tuin aan de slag gegaan. Eerst is er geëgaliseerd en daarna is hij begonnen met het aanleggen van de muurtjes die het hoogteverschil moeten overbruggen.

Meer foto's (ook van de inmiddels gewitte kelder!)