Merels eerste verhaal

De poes zit in de doos. In de doos is vis. Maar daar is  oom is  boos nee poes  vis   is  voor  mij oom is nog  boos er oom  loopt weg  poes  zit nog steest in de doos  maar oom oom is nog weg. Waar is oom? Oom is op de weg.

Dubbel

Er was eens een meisje dat geschiedenis wilde gaan studeren. Toen ze in de vijfde klas van het VWO zat, viel de Berlijnse muur en maandenlang volgde ze ademloos het nieuws. Haar leraar geschiedenis greep de val van de Muur aan om een serie lessen te geven over de Koude Oorlog en ook die volgde ze vol interesse. Daar moest ze meer van weten.

Niet gehinderd door de gebruikelijke commentaren in de trant van 'je vindt nooit een baan, er zijn al werkloze historici genoeg' begon ze vol goede moed aan haar studie. Boeken werden gekocht en ijverig bestudeerd, uittreksels gemaakt en colleges gelopen bij gerenommeerde professoren. De eerste tentamens werden gedaan en ze haalde op één vak na in één keer haar propedeuse.

Fast forward.

Zes jaar later stond ze voor de examencommissie en kreeg haar bul. Een echte baan had ze al. Een week na haar afstuderen vond ze de liefde van haar leven. Niet toevallig óók een historicus. Krap acht maanden later woonden ze al samen. Bij het verhuizen van haar spullen naar zijn huis ontdekten ze dat ze vele boeken dubbel hadden. Tja, dezelfde studie, dezelfde interesses. Bij die constatering is het gebleven, want ze konden het beiden niet over hun hart verkrijgen hun boeken weg te doen. En zo kwam het, dat vele jaren later, die dubbele exemplaren weer ingepakt werden voor de verhuizing naar Le Vieux Verger. Gelukkig is in de kelder ruimte genoeg voor een flinke boekenwand.

De digitale dakkapel

Conversatie op het werk:

'Pauline?'

'Ja?'

'Heb jij misschien een foto van een dakkapel van je nieuwe huis voor bij een persbericht over de digitale dakkapel?'

'Wat is in vredesnaam een digitale dakkapel?'

'Ja, een of andere pilot voor het vereenvoudigen van aanvragen voor kleine bouwvergunningen.'

En zo kwam Le Vieux Verger op de homepage van het ministerie van Binnenlandse Zaken te staan.

(naschrift: inmiddels is de dakkapel van de homepage verdreven, maar in het bericht zelf staat de foto nog wel.)

Oplevering

Gistermiddag zijn we met de aannemer, de architect en de man van het technisch installatiebureau voor de laatste keer door het huis gelopen om te kijken of alles in orde was. Op een paar kleine dingetjes na is het huis klaar, hoera! Nu nog 'even' alles inpakken en dan kunnen we op 30 november verhuizen...

Hoe meer vrijheid, hoe meer strijd

‘Wij zullen u iets verschrikkelijks aandoen: we halen uw vijand weg’. Een uitspraak over de val van de Berlijnse Muur en het einde van de Koude Oorlog van Georgi Arbatov, een adviseur van Michael Gorbatsjov. Wat voor impact had het verdwijnen van de communistische ‘vijand’ op Nederland? Langs welke lijnen ontwikkelde ons land zich in de afgelopen twee decennia? Was er sprake van continuïteit of verandering? En wat betekent dit alles voor Nederland en BZK? Sprekers James Kennedy, Henri Beunders en Ben Knapen probeerden op maandag 9 november antwoord te geven op deze vragen in een door de directie Kennis georganiseerd debat, precies twintig jaar na de historische dag.

Het abrupte einde van de Oost-Westscheiding, ‘het marxistisch reservaat’ werd door niemand verwacht. De verkiezingsuitslagen in de DDR van mei 1989 gaven de gewoonlijke hoge opkomstcijfers en de voorspelbare winst voor de Socialistische Eenheidspartij Duitsland (SED) te zien. Maar intussen broeide het. Een groeiend aantal Oost-Duitsers komt in verzet tegen het regime. Tegelijkertijd verschijnen in Hongarije de eerste scheuren in het IJzeren Gordijn: de hervormingsgezinde regering besluit de versperringen aan de grens met Oostenrijk weg te halen. Als ook de binnengrenzen van het Oostblok worden opengesteld, vluchten tienduizenden mensen naar het Westen. Op 9 november blijkt tijdens een persconferentie van de DDR-regering dat een nieuwe wet die burgers toestaat vrij te reizen, met onmiddellijke ingang in werking treedt. De Muur is gevallen.

James Kennedy, hoogleraar Nederlandse Geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam, laat zien dat er na 1989 weliswaar grote veranderingen plaatsvonden, maar dat er ook constanten te benoemen zijn. Kennedy noemt in dit verband de rol van Nederland in de internationale politiek. Nederland is altijd een trouwe NAVO-bondgenoot gebleven, neemt het voortouw bij vredesmissies, benadrukt het belang van een internationale rechtsorde en is pro-Europa. Het globaliseringsproces, dat na de val van de Muur een flinke impuls kreeg, heeft volgens Kennedy gezorgd voor meer angst en onzekerheid. De maatschappij vraagt om meer duidelijkheid, eigenheid en weerbaarheid. Nederland is nog steeds een loyale bondgenoot, maar is wel kritischer geworden ten aanzien van het nut en de noodzaak van internationale avonturen.

‘Hoe meer vrijheid, hoe meer strijd’ en ‘hoe meer gelijkheid, hoe meer strijd’, denkt Henri Beunders, hoogleraar Geschiedenis van Maatschappij, Cultuur en Media aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Hij signaleert na de val van de Muur het einde van het ‘kapitalisme-met-een-menselijk-gezicht’. De globalisering, de komst van de multiculturele samenleving, het ‘alles moet kunnen’ en de ‘mediale zondvloed’ in de vorm van de commerciële televisiekanalen en internet hebben niet geleid tot meer vrijheid, maar tot verwarring en keuzestress. Mensen voelen zich bedreigd omdat hun overzichtelijke wereld niet meer bestaat. Media en politici laten zich leiden door de emoties van het volk dat naar duidelijkheid en leiderschap hunkert. Beunders raadt BZK daarom aan in gesprek te blijven met de burger, zowel fysiek als digitaal, als echte ambtenaren 2.0. Wij moeten de burger verantwoordelijk maken voor zijn beslissingen en repressief optreden indien nodig.

De grote euforie, de triomf van het marktdenken die na 1989 opgang deed, is voorbij, aldus Ben Knapen, lid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Door de globalisering, waardoor de wereld in hoog tempo verandert, is ‘de Nederlander’ onzeker geworden. Hij is vrij in zijn keuzes, kan dankzij internet en massa-communicatie zijn informatie uit vele verschillende bronnen halen en zo zijn mening vormen. Knapen ziet het ontstaan van een ‘Gefällligkeitsdemokratie’, waarin de overheid de veeleisende burgers voortdurend tegemoetkomt. Elites verliezen hun gezag. Knapen wijst ons erop dat we een manier van besturen moeten zien te vinden waarin we populisme kanaliseren en daarmee gezag terugwinnen. Daarvoor is participatie noodzakelijk.

Duidelijk is dat na de val van de Muur na de aanvankelijke euforie een gevoel van verwarring overblijft. Oude zekerheden zijn verdwenen en er zijn nog geen nieuwe voor in de plaats gekomen. Daarom is het belangrijk dat de overheid in dialoog blijft met haar burgers. Niet alleen een luisterend oor biedt, maar hen ook gelegenheid geeft mee te denken en mee te doen.

Keuken

Het is het enige minpunt van ons oude huis: de keuken. Die is veel te klein. Toegegeven, hij heeft alle originele details uit de jaren dertig, zoals een granito vloer, een keukenkast met mooie glazen ruitjes, glas-in-lood en een kastje met schattige laatjes voor zout, suiker, thee en sago, maar qua werkruimte is het zwaar behelpen. Als er twee mensen in rondlopen, is het al vol. Ik had dan ook een behoorlijke wensenlijst voor de keuken in het nieuwe huis. De architect had op mijn verzoek een keukenruimte gepland die meer dan drie keer zo groot is als de huidige keuken. Verder wilde ik onder andere voldoende opbergruimte en een hoog aanrecht met ladenkasten eronder. Twee marathon-afspraken van vier uur elk hadden we nodig om alle knopjes, kastjes en apparatuur uit te kiezen. Maar het was het meer dan waard. De nieuwe keuken is prachtig!

Bekijk de foto's

Inspectierondje

Na het in ontvangst nemen van alle keukenonderdelen(de keukenboer wilde per se dat één van ons daar in persoon bij aanwezig was in plaats van dat hij de aannemer liet tekenen) heb ik nog even een rondje door het huis en de tuin gemaakt. Het rondje door het huis was vrij klein: de parketteur had zijn werk net afgemaakt en er mocht nog niet op de vloeren gelopen worden. Het is erg mooi geworden. Zo mooi dat ik me afvraag of we er überhaupt wel op moeten gaan lopen...

Meer foto's

Bijna klaar

De werkzaamheden in Le Vieux Verger naderen hun einde. Op de hal na is alles geschilderd, de vloeren in de bijkeuken, de hal en de keuken zijn gelegd, alle kozijnen en deuren zitten op hun plek en de badkamers zijn klaar. Voordat het huis half november officieel wordt opgeleverd, komt er nog een gietvloer in de kelder en wordt het parket in de woonkamer, studeerkamer, gang boven en onze slaapkamer gelegd. Na de oplevering komt de keuken erin.

Ook in de tuin wordt hard gewerkt. De klinkerpaadjes naar de voordeur en van het terras naar de garages zijn aangelegd en het bestratingsbedrijf is bezig met het 'plein' voor de garages. Komende week gaan Opa en Oma met de kinderen naar kwekerij gebr. van den Berk (what's in a name) in Sint Oedenrode om bomen uit te zoeken. Op het grasveld komen een beuk, een walnotenboom en vier perenbomen.

Meer foto's

Verhuizen

Nu het einde van het bouwen bijna in zicht is, wordt het tijd om over de verhuizing na te denken. Een datum was snel geprikt: half november wordt het huis opgeleverd, daarna wordt de keuken geplaatst. 30 november kunnen we verhuizen. Inmiddels heeft het verhuisbedrijf twee enorme stapels dozen afgeleverd en is het inpakken begonnen.

We hebben flink opgeruimd en veel weggegooid toen we het oude huis verkoopklaar moesten maken, maar er blijft toch nog heel veel over wat echt mee moet. Alleen al op zolder staan vijfentwintig dozen met boeken uit het huis van mijn ouders. Ik heb zes dozen zomerkleding; in de studeerkamer staan de dozen inmiddels ook hoog opgestapeld. En dat waren dan alleen nog maar de spullen die we niet direct nodig hebben...

Labels, vervolg

Soms is het leven best wel simpel. Ik keek nog eens goed naar de indeling en extra functies in Blogger en ontdekte in de lijst 'een gadget toevoegen' de functie 'labels'. En hiermee maak je dus heel eenvoudig een tag cloud.

Dialect

Schoonzus Nanda (afkomstig uit Zeeland, Oost-Brabant) klaagde er gisteren over dat ze haar Zeeuwse collega's van het lab moeilijk kon verstaan. Dat ze nogal binnensmonds praten, helpt dan ook niet echt. Gelukkig heeft het Meertens Instituut een database, waar je het plaatselijke dialect van vrijwel alle Nederlandse dorpen en steden kunt beluisteren. Goed oefenen maar... Misschien ook handig voor de familie Houbraken, die net naar Middelburg is verhuisd, ter inburgering.

Niet helemaal de bedoeling

Eigenlijk was ik op zoek naar een programmaatje waarmee ik een tag cloud kon maken met de labels ('tags') die ik de berichten in dit blog heb meegegeven. Zo'n programma telt het aantal keren dat een bepaald label wordt gebruikt; naarmate een label vaker voorkomt, wordt het woord groter en vetter weergegeven. Het programma genereert dan een code, die je in de rechter zijbalk van je blog kunt plakken. Sitebezoekers zien een 'wolk van labels', waar ze op kunnen klikken. Klik je op een bepaald label, bijvoorbeeld 'tuin', dan krijg je automatisch een lijst met blogitems te zien waaraan dat label is toegekend: alle stukjes met label 'tuin'.



Al Googlend kwam ik uit op Wordle. Niet helemaal wat ik in gedachten had, maar toch leuk. Op deze site voer je een stuk tekst in, of een URL en Wordle genereert een tag cloud met woorden die vaak in je tekst of op je blog voorkomen. Met bovenstaand resultaat. Ook best leuk, toch? Intussen zoek ik verder naar de ideale tag cloud generator.

L'Embarras du choix

Omdat we ons huidige studentikoze interieur een beetje zat zijn, togen we op een mooie zaterdagmiddag naar De Grote Meubelwinkel Waar Ze Zulke Mooie Kasten Hebben En Die Altijd In De VTWonen Staat in Bunnik. Op het verlanglijstje stonden een kast om het serviesgoed op te bergen, een bank, iets om de TV op te zetten, een eettafel, keukenstoelen en een linnenkast. Eenmaal binnen wilden Merel en Willem graag kleuren en TV kijken in het kinderhoekje, zodat we rustig rond konden kijken.

Kast 1 was snel gevonden. Mooi middengrijs met raampjes boven en deurtjes beneden, toevallig het laatste exemplaar aanwezig, want het model zou uit de collectie worden genomen. Al passend en metend kwamen we erachter dat de linnenkast die we op het oog hadden, niet op de door ons bedachte plek kwijt kunnen, omdat Willems kamerdeur dan niet meer open gaat. Dan maar geen linnenkast.

Een tafel bleek iets lastiger: onze eetkamerstoelen hebben leuningen en kunnen daardoor niet onder een doorsnee tafel geschoven worden omdat er dan een latje in de weg zit. Gelukkig was De Grote Meubelwinkel Waar...etc. ook ruim gesorteerd qua eettafels: we vonden in de collectie 'Provence' (wederom: wie verzint in vredesnaam al die namen?) de in vergrijsd eiken uitgevoerde 'Elegance'. Een bijzonder ruim exemplaar: uitgeklapt met extra planken biedt hij plaats aan minstens tien personen èn de stoelen passen eronder!

De door ons beoogde bank 'Castle', een Chesterfield-achtig exemplaar, biedt slechts ruimte aan drie mensen. Hij wordt uitgevoerd in keurig antraciet met een krijtstreepje en heeft mahoniekleurige pootjes. Crèmekleurig TV-meubel 'Joost' werd tenslotte gevonden in de outlet. Na al dit uitzoekgeweld hadden we geen puf meer om nog langer te winkelen en na het leegschudden van onze beurs gingen we weer op huis aan. Nu maar hopen dat alles matcht met de al eerder uitgezochte gordijnen, vloer en muurverf...

‘Pittig? Mooi zo!’

Een groepje BZK’ers staat wat onwennig in een zaal bij een grote doos gevuld met buizen. Het is de bedoeling dat die straks gebruikt worden voor de XCO-workshop. Trainer Borke (met zwaar gespierde bovenarmen) legt uit hoe het werkt: ‘De XCO trainers zijn twee met speciaal grit gevulde buizen die je vasthoudt en tijdens het lopen beweegt. Doordat het grit in de buis bij elke beweging die je maakt, heen en weer beweegt, krijgen de spieren een extra belasting, waardoor je effectiever traint. Met name je armspieren profiteren ervan, maar het is ook goed voor je buik- en rugspieren.’

Na wat proefrondjes op de parkeerplaats, al zwaaiend en strekkend met de XCO’s, is het tijd voor een wandeling door de Zoetermeerse natuur. Het lopen wordt afgewisseld met oefeningen voor de bovenbenen en de buikspieren. ‘Best zwaar’, puft één van de deelneemsters. ‘Vinden jullie het pittig? Mooi zo!’ is de reactie van Borke. Tijd voor een balansoefening. Rustig op één been staan? Vergeet het maar. ‘Nee hè’, zucht iemand: ook nu moeten de XCO’s heen en weer bewogen worden, voor een slanke taille. Conclusie van de deelnemers: leuk om een keer gedaan te hebben, maar behoorlijk intensief. “Ik denk dat jullie morgen niet meer zo blij met mij zijn” grijnst Borke.

Badkamertegels

"I love it when a plan comes together" zei Hannibal van The A-Team altijd. Iets van gelijke strekking dacht ik toen ik vanmiddag de betegelde kinderbadkamer zag. Een eeuwigheid geleden, in december, zagen we bij Plieger in Leiden een voorbeeldbadkamer met witte en gekleurde tegels. Zou dat 'in het echt' ook leuk zijn? Lang gewikt en gewogen, toch maar de knoop doorgehakt. En het ziet er prachtig uit. Hopelijk wordt onze eigen badkamer ook zo mooi.

Een ander hoogtepunt: de trappen zijn ingebouwd. Nu lijkt het huis ineens een stuk 'echter'.

Hovenier Louis is in de tuin aan de slag gegaan. Eerst is er geëgaliseerd en daarna is hij begonnen met het aanleggen van de muurtjes die het hoogteverschil moeten overbruggen.

Meer foto's (ook van de inmiddels gewitte kelder!)

Kleurgezeur

De mededeling van de aannemer dat we deze week toch wel moesten doorgeven wat voor kleuren er op de muren moeten, zorgde voor heel wat hoofdbrekens. Want we hadden wel een vaag idee, maar van concrete plannen maken was het nog niet gekomen. Gelukkig had de interieurwinkel aan de Buitenwatersloot een groot assortiment verf. Al combinerend kwamen we tot een harmonieus Farrow&Ball kleurenpalet voor de woonkamer, de slaapkamers en de studeerkamer.

Gewapend met verfstalen in de door ons uitgekozen kleuren vertrokken we naar het Parkethuys, waar bleek dat 'Dead salmon', de kleur die we voor de achterwand van de woonkamer bedacht hadden, absoluut niet samenging met het parket dat we al eerder hadden uitgekozen. Gelukkig had ik nog een klein stalenboekje met het hele Farrow&Ball-assortiment op zak, en nu is het 'London Clay' geworden. De overige drie muren in de woonkamer worden uitgevoerd in 'Skimming Stone'. De slaapkamer en de studeerkamer worden 'Green Blue'. We twijfelen nog over de hal en de gang boven: zullen we die laten schilderen in 'Parma Gray', dat zo mooi bij de Portugese tegels past? Of wordt het toch 'Cornforth White'?

De schilder gaat deze week van start in de kelder, waar alles gewoon wit gelatext wordt. Voor de liefhebbers: RAL 9010.

Na de bouwvak

Deze week zijn de aannemer en zijn mannen weer aan het werk gegaan. Toen we vanmiddag in het huis gingen kijken, zagen we dat de vloeren beneden helemaal afgewerkt waren en dat meneer Houweling begonnen was met de open haard. De schouw staat er al, nu moet het rookkanaal nog gemaakt worden.

Meer foto's

Tuinontwerp

 

Gisteren hebben we met hovenier Louis van der Meijden het ontwerp besproken van onze nieuwe tuin. Helaas is bovenstaande foto van het plan niet heel duidelijk, dus even een uitleg. De boompjes rechts zijn de appelbomen die nu al in de boomgaard staan. Rechts bovenin de boomgaard komt de moestuin. Het huis staat min of meer op een heuveltje, het niveauverschil wordt met behulp van de bruine muurtjes overbrugd. Aan weerskanten van de woonkamer, bij de openslaande deuren, zijn terrassen gepland. Onder de wilg rechts van het huis komt ook een terras, en als het kan een ronde tuinbank om de boom heen. Dat wordt nog een uitdaging voor de hovenier, want de wilg staat schuin en heeft knoestige wortels die boven de grond uit komen. Vanaf het grote terras aan de linkerkant loopt een pad met een paar traptreden naar de schuur links. In de linkerhoek hebben we een paar grote struiken en wat fruitboompjes gepland tegen de inkijk. Op het grote grasveld links komt nog een beuk.

Stucwerk

Vanmiddag zijn we weer even binnen geweest om te kijken hoe ver het stucwerk al gevorderd was. Het lijkt al heel wat, het viel ons op dat alles veel groter lijkt nu het metselwerk is weggewerkt. Ook de zolder is groter dan gedacht. We zouden er zelfs een extra logeerkamer kunnen laten maken.

Meer foto's

Vertraging

Na alle goede berichten van de afgelopen maanden gaat het nu wat minder met Le Vieux Verger. Omdat het veel geregend heeft de afgelopen tijd, is het te vochtig in huis om het stucwerk af te maken. En daardoor loopt de oorspronkelijke planning in de soep. De aannemer schat in dat hij vijf weken later gaat opleveren dan was voorzien.

Dak bijna af

  De pannen liggen er vrijwel allemaal op. Ook binnen wordt er behoorlijk hard gewerkt: voor de bouwvak begint, moet het stucwerk klaar zijn.

Meer foto's

Met de spiegelreflex

 

Even uittesten... best mooi toch?

In bad

 Het leek Juf Jopie erg leuk als we Jules een keertje in bad kwamen doen in de Apenklas. Aldus geschiedde op 30 maart: bepakt en bezakt met luiers, schone kleren, aankleedkussen, emmer en wasgel gingen we naar school. De kinderen vonden het prachtig en keken hun ogen uit; Jules kon het iets minder bekoren.

Meer foto's

(foto: Juf Jopie)

De tuin van Pauline

De tuin van Pauline,
ziet er als een bende uit.
Maar je moet je niet vergissen;
Die kattenstaart en kaasjeskruid,
aardsengel, wortel, citroenmelissen,
heeft ze allemaal doorzien.

In de tuin van Pauline,
komt onkruid zogenaamd niet voor.
Als er al kwade grassen kwamen,
had ze dat al lang wel door.
Maar gaf gewoon heel mooie namen;
blauwe zegge, balsemien,

In haar tuin laat Pauline,
alle plantjes helemaal vrij.
Maar houd ze wel in de gaten;
rapunzel, lamsoor en karwei.
Ze loopt daar op ze in te praten:
'Kan het wat kalmer aan misschien?!'

Heeft ze de pest in, Pauline,
krijgen plantjes op hun kop.
Gaat ze snoeien, graven trekken,
alles kan de compost op.
Alle plantjes die verrekken
om er schattig uit te zien.

In haar tuin houdt Pauline,
alle plantjes voor de mal.
Door ze 't idee te geven,
(gulde roede, hoefblad vooral)
Dat ze democratisch leven.

Maar de baas blijft toch Pauline,

maar de baas blijkt toch Pauline...

Gezongen door Joost Prinsen, tekst Karel Eykman

Roos

 

Deze klimroos (soortnaam helaas onbekend) staat in de tuin van ons huidige huis en bloeit prachtig op dit moment. We zijn erg aan 'm gehecht; daarom gaan we proberen of we hem mee kunnen nemen naar 'Le vieux verger'. Als je 'm helemaal kort snoeit in het najaar, schijn je 'm te kunnen uitgraven, maar voor de zekerheid nemen we ook een paar stekken.

Toespraak

Beste aanwezigen,

Voor ons als buitenstaanders is de bouw maar een geheimzinnig geheel, waar we van een afstandje bewonderend naar kijken.

Ik kom hier regelmatig ’s ochtends langs als ik de kinderen naar school breng en dan zijn jullie al zeker anderhalf uur in touw, want van omwonenden heb ik begrepen dat jullie iedere dag stipt om 7.00 uur beginnen. Dan is dan voor hun meestal het teken dat ze hun bed uit moeten.

Als ik dan langskom ’s ochtends, of mijn vader ieder overig willekeurig moment van de dag, dan zijn we toch altijd onder de indruk van met hoeveel toewijding hier uit losse bouwmaterialen een prachtig huis gebouwd wordt. Voor jullie is dat je dagelijkse werk, maar voor ons is dat echt fantastisch om dat te zien.

Zoals ik al zei, de bouw is voor ons een geheimzinnige wereld met eigen gebruiken en tradities. Het vieren van het hoogste punt, pannenbier, is een van de belangrijkste momenten om even stil te staan.

Want wat gebeurt er nou als je dat niet doet? Mijn schoonzus, haar vader werkt zelf in de bouw, heeft mij sterke verhalen verteld van pleepotten die in de nok gehesen werden of bierflesjes die ingemetseld werden in een spouwmuur.

Naast al dat harde werk zouden jullie dus ook nog met een niet op de tekening staande pleepot het dak op moeten. Dat is teveel. Vandaar dus, dat we enerzijds om jullie dat gesjouw te besparen, maar met nadruk vooral om dat we heel tevreden zijn met de manier zoals het tot nu toe gegaan is, jullie willen bedanken met pannenbier of een ander drankje.

Dooie zalm

Het inrichten van het huis zorgt voor heel wat hoofdbrekens. Voor wat betreft de vloeren zijn we er al uit: in de woonkamer, de gang boven en in onze slaapkamer komt eikenhouten visgraatparket. In de keuken, bijkeuken en de hal beneden worden Portugese tegels van Castelo gelegd en de kelder krijgt een gietvloer. We waren het er ook al snel over eens dat we nergens behang willen, maar dat we de muren willen schilderen. Dus maar eens naar Farrow&Ball op het Noordeinde in Den Haag gegaan om kleurstaaltjes te halen. Erg mooie kleuren, maar wie verzint in vredesnaam die namen? Mijn favoriete kleur voor de huiskamer is 'Dead Salmon'...

De spelende mens

Zo maar stil in de kinderwagen liggen is suf. Gespeeld moet er worden! Al is het ook wel weer fijn als dit geval na een tijdje uit mijn blikveld wordt gehaald, dan kan ik tenminste rustig slapen.

En hoe is het eigenlijk met het huis?

Nou, goed. Deze week is officieus het hoogste punt bereikt: de schoorstenen zijn klaar. Maandag a.s. krijgen de harde werkers officieel hun pannenbier. De aannemer heeft ons verzekerd dat de rest van het dak er eind mei op ligt.

No 'one trick pony'

Laatst werd ik wakker van een zeer aanstekelijk deuntje op het Radio 1-journaal. Een countrynummer, maar dan zonder de specifieke countrystem-met-snik. Wie zong dit? Niemand minder dan Snoop Dogg, die hiermee bewijst geen 'one trick pony' te zijn. Wel een typisch Snoop Dogg-onderwerp overigens, 'buy my medicine'.

Bij de dood van Martin Bril

Gisteravond bij het naar bed gaan even de radio aangezet. Ik rommelde nog wat rond, poetste mijn tanden en ging bij de kinderen kijken. 'Oh ja, Martin Bril is overleden', zei Marc terloops toen ik de kamer weer binnenkwam. Martin Bril dood! Niet alleen zijn columns waarin 'de oppervlakte diep genoeg was' las ik graag, ik ben ook een groot fan van Evelien, het feuilleton dat hij schreef voor Vrij Nederland. Het Radio 1-journaal wijdde vanochtend een groot item aan het overlijden van Bril waarin natuurlijk ook de door hem ingestelde Rokjesdag niet mocht ontbreken. Ondanks het mooie weer van de afgelopen dagen heb ik mijn eigen Rokjesdag nog niet beleefd, maar vandaag draag ik een rok. Als eerbetoon aan Martin Bril.

Dit is 'm dan

En hoe is het eigenlijk met Jules?

Nou, goed. Prima zelfs! Slaapt sinds twee nachten door, drinkt goed en lacht veel, zoals hij op de foto demonstreert.

Mijlpaal

Hoewel het metselwerk alweer bijna gedaan is, hebben de kinderen pas afgelopen maandag officieel de eerste steen voor 'Le vieux verger' gelegd. De steen bevat een koperen kokertje met daarin een krantenpagina van 20 april, een tekening van Merel, een 'oorkonde' met informatie over de bouwers, de aannemer, de installateur en de architect en wat euromuntjes van dit jaar.

Bouwupdate

Intussen vordert het werk aan 'Le vieux verger' gestaag. De benedenverdieping en de kelder zijn zo goed als klaar, al staat er in de kelder nog wel een flinke laag water, zo constateerden we vanmiddag. De foto is genomen vanaf de keldertrap. De aannemer is nu bezig met de eerste verdieping.

Ik kan al bijna lachen!

Jules is bijna zes weken en probeert al een beetje te lachen...

Binnen

De begane grond van ons nieuwe huis is zo goed als klaar; een paar dagen geleden zijn we voor het eerst 'binnen' geweest. Op de foto staat Merel bij de deuren van de veranda. Op Webshots staan nog meer foto's, onder andere van de studeerkamer, de hal, de keuken en de woonkamer.

Ommetje

Merel en Willem lopen een eindje om met Jules in de wagen. Baby beer (eigenlijk een hond, maar volgens Willem toch echt een beer) mag ook mee.

Jules, 10 dagen oud

Jules mag graag een beetje om zich heen kijken in de wieg.

Meer foto's van Jules op Webshots

Paardenmeisje Merel

Omdat het voorjaarsvakantie is, zijn Merel en Willem een paar dagen gaan logeren bij hun oom Johan en tante Nanda in Heerle. Van de moeder van Nanda hebben ze hun eerste paardrijles gehad, een groot succes. Willem vond het nog een beetje eng op Bonte Billy, maar Merel heeft zelfs gedraafd aan de longeerlijn.

Vijfde bewoner Le Vieux Verger gearriveerd

Woensdag 18 februari was het dan eindelijk zover: toen arriveerde, 2 weken na de uitgerekende datum, de nieuwste bewoner van Le Vieux Verger. Jules is de naam. Onze nachten zijn nog wat rommelig, maar verder gaat het goed met Jules en de rest van de familie. Merel en Willem zijn heel trots op hun babybroertje en hebben op school en de crèche al foto’s van hem laten zien.

Meer foto's van Jules op Webshots

Metselwerk

Inmiddels is het werk aan het souterrain helemaal afgerond en is de aannemer begonnen met het metselen van de binnenspouwmuren.

Vorstverlet

Bij een gevoelstemperatuur van -6 of lager mag er volgens de bouw-CAO niet meer in de buitenlucht gewerkt worden. Het werk aan 'Le vieux verger' ligt dus stil totdat de dooi invalt. Of toch niet? Toen we vanmiddag langsliepen, zagen we dat er een soort framewerk voor de muren was neergezet. Op deze foto zie je de deuren van de veranda en de keukenramen.