Tienduizend bijen in de spouw

Vanmiddag werden we opgeschrikt door een grote zwerm bijen die om het huis vloog. Het waren er zoveel dat de kinderen niet meer naar buiten durfden. Volgens tuinvrouw Annelies moesten we een imker bellen; die zou ze kunnen weghalen. Via www.bijenhouders.nl vonden we iemand die wel even langs wilde komen.

 

Helaas kon de imker ons niet helpen: de bijen hadden zich inmiddels in de spouwmuur genesteld. Daar zitten ze zo goed, dat ze geen zin hebben om zich met allerlei middeltjes weer naar buiten te laten lokken. Waarschijnlijk zijn ze na de winter dood omdat bijenvolken te lijden hebben van de varroamijt. Deze mijt leeft van het bloed van bijen, die daardoor verzwakken. Imkers gebruiken onder andere mierenzuur om ervoor te zorgen dat de mijt geen kans krijgt het bijenvolk aan te tasten. Dus als je niets doet, lost het probleem zich uiteindelijk vanzelf op.

'Trouwens', merkte de imker nog op, 'u woont hier mooi ruim. Nooit aan gedacht om zelf een paar kasten neer te zetten? Komend weekend kun je bij imkers langs om te kijken of het iets voor je is en in februari begint de nieuwe imkerscursus. Dus als u belangstelling heeft...'

We denken er nog even over na.

Eerst zaaien, dan oogsten

Al weken klik ik snel weg als ik mijn lijst met bezochte sites in Firefox zie en daarin 'le vieux verger' aantref. Want wat ben ik al tijden van plan, maar komt er steeds maar niet van vanwege andere drukke werkzaamheden? Juist, een blogje schrijven over de moestuin. Een excuus is misschien dat die drukke werkzaamheden deels plaatsvonden ín die moestuin. Want het is een hoop werk, dat moestuinieren.

Was ik in januari nog vast van plan om een 'makkelijke moestuin' aan te leggen, het lot in de gedaante van Louis en zijn mannen besliste anders. Zij hadden op een mooie dag gewoon een stuk grond in de boomgaard afgezet, het gras eruit gehaald, een heg er om heen gezet en paadjes gemaakt. Ja, dan ga je natuurlijk niet meer met die bakken aan de slag. Een snelle crowdsource op twitter en wat boekjes bestuderen leverden een teeltplan, gebaseerd op wisselteelt op: in de vier vakken van mijn moestuin zou ik rustig aan beginnen met sjalotjes, pastinaak en wortelen (vak 1), sla, broccoli, courgettes en aardappelen (vak 2) aardbeien en pompoenen(vak 3) en erwten en bonen (vak 4).

Eind maart gingen de wortelen, sjalotjes, slasoorten en aardappelen de grond in. De courgettes, broccoli en pompoenen heb ik voorgezaaid in een kweekbak, in april in potjes gezet en begin mei in de volle grond. Erwtjes en bonen werden in april gezaaid en het geheel werd wat opgevrolijkt met dahlia's. Al na een week of vijf kwam de pluksla op. En hoe! Al had ik maar een rijtje sla gezaaid, de opbrengst was en is nog steeds enorm. Dat is dus een leerpunt voor volgend jaar: minder sla zaaien.
Inmiddels zijn de sjalotten gerooid, daarvan ga ik hopelijk dit weekend uienrelish maken. De aardappelen zien er ook uit alsof ze binnenkort geoogst kunnen worden. Hopelijk lukt dat nog voordat we op vakantie gaan. Ik vermoed dat de courgettes, de broccoli en de bonen nog wat langer de tijd nodig hebben.

Al met al ben ik erg tevreden met het experiment tot nu toe, ondanks dat ik toch aardig wat tijd kwijt ben met onkruid wieden en sproeien als het erg droog is. Op de wensenlijst voor volgend jaar staan wat verschillende soorten aardappelen en rabarber. Daarnaast wil ik meer courgettes en broccoli zaaien omdat die beter aanslaan dan ik verwacht had.

Stresskip

"Als we in het nieuwe huis wonen, dan nemen we kippen". Dat hadden we al besloten toen de bouwplannen voor Le Vieux Verger nog in een embryonaal stadium verkeerden. Afgelopen weekend was het dan zo ver: de drie zwarte krielkippen van mijn zwager verhuisden naar hun nieuwe onderkomen in onze boomgaard.

Kippen verhuizen dus. Leek ons een fluitje van een cent: kippen uit hun oude hok in de poezenmand jagen, deurtje dicht, naar de nieuwe ren, deurtje weer open, klaar. Natuurlijk was het niet zo simpel: na een half uur heftig gefladder en gekakel zaten er twee kippen in de mand en één onder een struik. Wat nu gedaan? Nadat we Gorgo en Tim (zoals de kinderen ze inmiddels genoemd hadden) naar hun nieuwe hok hadden gebracht, probeerden we Kip 3 in te sluiten. Met veel misbaar fladderde ze op en vloog weg, de tuin van de buren in. Een wilde jacht volgde, maar we kregen haar niet te pakken. Dan maar afwachten of ze naar haar oude hok terug zou gaan.

Blijkbaar beviel de vrijheid haar goed, want pas na twee dagen liet Kip 3 zich eindelijk in haar oude ren lokken en konden we haar vangen. Nu zit ze mokkend op een stok naast haar zussen. Voorlopig mogen ze niet meer los!

Moestuin

In de tuin van ons oude huis had ik een hoekje met wat kruidenplanten. Sommigen deden het erg goed, anderen wat minder: de munt zaaide zich steeds weer uit en ik had een gigantische pol citroenmelisse (wat moet een mens met zoveel citroenmelisse?), maar het is me nooit echt gelukt om dille langer dan een paar weken in leven te houden, laat staan basilicum. De aalbessenstruik die er ook stond, begon pas vorig jaar echt vrucht te dragen, maar toen kwamen er dan ook kilo's bessen van af. Ik besloot deze activiteiten uit te breiden met het kweken van groente en begon voorzichtig met wat rucola en kerstomaten. De rucola in een balkonbak deed het erg goed, maar de kerstomatenoogst viel met vijf stuks een beetje tegen. Desalniettemin smaakten deze experimenten (letterlijk) naar meer. In nieuwe tuin was dan ook een stuk grond gepland voor een echte moestuin. Veel tijd hebben we helaas niet, dus het mocht allemaal niet te bewerkelijk worden. Een onmogelijke eis?

Eerst maar eens op onderzoek uit: hoe leg je zo'n moestuin aan en wat moet er allemaal in? Enthousiast leende ik boeken uit de bieb en speurde ik het internet af. Ik las over makkelijke en moeilijke planten, wisselteelt en composteren. Maarten 't Hart gaf in zijn boek 'De groene overmacht' hoog op over de Nieuwzeelandse spinazie: makkelijk te telen en heerlijk om te eten. Deze spinaziesoort kwam dus op mijn lijst met te kweken groente. Maar ja, diezelfde Maarten 't Hart klaagde dat het toch wel erg veel werk was en dat de opbrengst van zijn tuin vaak ook niet om over naar huis te schrijven was. Jamie Oliver was in zijn boek 'Thuis bij Jamie' zo juichend enthousiast over zijn tuintje dat dat me weer verdacht voorkwam.

Al googlend kwam ik op de site 'De makkelijke moestuin' terecht. Hier vertelt Jelle (15) hoe hij op een eenvoudige manier zijn eigen groente en fruit kweekt. Zijn ideeën zijn gebaseerd op het principe van 'Square foot gardening', bedacht door Mel Bartholomew. Het komt er op neer dat je een bak maakt van 1,20 bij 1,20 en die onderverdeelt in vakken van 30 bij 30 centimeter. In de bak komt een mengsel van turfmolm, vermiculiet en compost. In die vakken zaai of plant je de gewenste groenten. Wat mij het meeste aansprak is dat zo'n bak veel minder bewerkelijk is dan een traditionele moestuin. In de vakjes van 30 bij 30 cm. passen maar een paar plantjes, dus het verzorgen van de tuin kost minder tijd en moeite dan de rijen planten in een gewone moestuin. Als de groenten geoogst zijn, kun je het vak weer voor een ander gewas gebruiken. Met een goede planning kun je de vakken optimaal gebruiken en heb je bijvoorbeeld nooit het probleem dat er 30 slakroppen op hetzelfde moment oogstrijp zijn.

Voorlopig wil ik starten met vier grote bakken van 1,20 bij 1,20 en twee kleinere bakken van 90 bij 90 centimeter voor de kinderen. Stap één is het bijelkaar zoeken van alle materialen. Ik hoop binnen een paar weken te kunnen bloggen over deze stap.

Verhuizen met KPN

17 november 2009
Bijna alles met betrekking tot de verhuizing was geregeld. Alleen internet, telefoon en tv nog. Ziggo rekende liefst twee weken om de verhuizing af te handelen. Maar goed, na twee weken werkte alles prima. Dan KPN. “Voor een verhuizing rekenen wij vier weken, meneer.” Oei, dat zou betekenen dat we pas per 17 december weer internet en telefoon hadden. Twee-en-een-halve week zouden we in het nieuwe huis zonder Internetplusbellen zitten. Dat zou even wennen worden...

3 december 2009
De televisie werkt weer. Tot groot geluk van de kinderen.

17 december 2009
Het langverwachte moment is daar! Alles zou weer naar behoren moeten werken. Helaas bleef het DSL-lampje op de modem uit. Gebeld: “Waarschijnlijk wordt uw aansluiting pas om middernacht geactiveerd.” Dan hebben we dus pas per 18 december internet en niet per 17, zoals beloofd. “Ja, maar 23.59 is toch nog 17 december. Ik raad u aan ’s nachts even te checken of het lampje brandt. Het is in handen van een afdeling die normaal gesproken wel snel werkt. Zij nemen contact met u op zodra de aansluiting gerealiseerd is.” Geen lampje. Geen contact.

18 december 2009
Nog steeds geen signaal. En geen telefoontje van de betreffende afdeling. Weer bellen: “Ja, vreemd, we zullen een monteur langs moeten sturen om de situatie ter plekke te repareren. Deze kan op 8 januari komen.” 8 januari!?!?!? Kan dat niet wat eerder?? “Oh wacht, ik zat bij de verkeerde regio te kijken. Bij u kan hij op 23 december langskomen tussen 8.00 en 18.00.” Volgende week pas?? “Ja, helaas niet eerder. Het is vreselijk druk.” En kunt u niet wat nauwkeuriger zijn over de tijd? “Nee, helaas niet.”

23 december 2009
Vandaag zou het dan eindelijk gebeuren: een monteur aan huis die alles op zou lossen. Met een beetje geluk zou hij ’s ochtends komen.

11.00 Geen monteur.
12.30 had ik een afspraak, maar gelukkig kon broerlief even een uurtje komen waarnemen.
13.30 niemand geweest
17.00 toch maar eens bellen waar hij blijft
“De monteur heeft tot 18.00 de tijd met een uitloop naar 19.00 uur. Mocht hij om 19.00 uur niet gekomen zijn, dan moet u even terugbellen.”
19.00 Geen monteur. Bellen.
“Er komt helemaal geen monteur langs bij u, want het is een probleem in de centrale en niet bij u thuis. Wij hebben geprobeerd u daarover te bellen, maar u bent niet bereikbaar.” Nee, hehe! Dat is nou juist het hele probleem!!!! Heb ik daarvoor 11 uur thuis gezeten, wachtend op die vent??? En bovendien heb ik bij ieder telefoontje mijn mobiele nummer achtergelaten, dus u had mijn nummer wel!! En wanneer wordt het nu geregeld?? “Ja, het is al na zevenen, ik raad u aan morgenochtend terug te bellen.”

24 december 2009
Daar gaan we weer...
“U had al op 17 december een signaal moeten hebben? Dat is wel heel vreemd, ik ga het uitzoeken.”
“Er zijn op dit moment twee afdelingen mee bezig, normaal gesproken werken zij zeer snel. Zij bellen u terug.” Ja, dat zouden ze op 18 december al doen! “Ik begrijp er ook niets van, daar moet dan iets misgegaan zijn. Maar het is bijna kerstmis en het is vandaag een korte dag, dus ik vermoed dat ze maandag of dinsdag contact met u opnemen.”

Die maandag, 28 december, wederom nog steeds geen signaal. Wel een telefoontje van KPN. Of er op 13 januari (dan pas!?) tussen 9.00 en 17.00 uur een monteur langs kan komen. Een monteur! Die was mij op 23 december beloofd, kwam nooit opdagen en wil drie weken later nog een keer langskomen. Toch maar toegezegd, zonder erop te vertrouwen dat hij nu daadwerkelijk komt. Intussen betekent dit dat we wel tot 13 januari moeten wachten, voor we weer uitzicht hebben op een aansluiting.

Dezelfde dag nog even teruggebeld of het mogelijk was een vaste contactpersoon te krijgen, want het is heel vervelend om iedere keer te maken te krijgen met iemand die van niets weet. Ik zou binnen drie dagen teruggebeld worden. En u raadt het al: geen telefoontje, geen contactpersoon.

Is het dan sneller om het contract nu op te zeggen en naar een andere aanbieder te gaan? Hoe behoud je je nummer? Welke termijn rekenen ze? Wat doe je als het daar ook misloopt? Ook allemaal makkelijk uit te zoeken als je geen internet he

Daar zijn we weer

Na een lange radiostilte (waarover later meer) eindelijk weer een nieuw bericht op ons blog. Inmiddels wonen we ruim een maand in ons nieuwe huis en is bijna alles op orde. Na een hectische verhuisweek volgde een maand van uitpakken, inruimen, talloze ritjes naar het Zweedse woonwarenhuis en de klusmarkt en koffie zetten voor mannen die de laatste puntjes op diverse i's kwamen zetten. Tussen de bedrijven door vierden we ook nog Sinterklaas, Kerst en Oud en Nieuw.

In huis is nu zo'n beetje alles klaar en af. In de woonkamer pronken de meubels uit De Woonwinkel Die Zo Vaak In de VT-Wonen Staat. De keuken is tijdens Kerst en Oud en Nieuw definitief ingewijd met het bereiden van diverse dineetjes. Alle boeken zijn ondergebracht in een imposante rij kasten in de kelder, waar ook de beamer geïnstalleerd is, zodat we daar film kunnen kijken. De kinderkamers zijn ingericht. We hebben zelfs handdoekenrekjes in de badkamer. Kortom, we zijn tevreden en blij.

Er ontbreekt echter één ding aan ons geluk. En dat is een internetverbinding. KPN beloofde ons in het verhuisbericht dat we op 17 november ontvingen, dat de verbinding op 17 december gerealiseerd zou zijn. Ruim twee weken geen internet in ons nieuwe huis! Het leek haast onoverkomelijk. Maar het zou nog erger worden...